Dolfijnen voeren

We hoopten dat dit een dag zou worden die we niet snel zouden vergeten en dat is zeker gelukt. Alleen niet helemaal op de manier die wie in gedachte hadden...
Even een waarschuwing vooraf: iedereen met een zwakke maag of die nog moet eten kan nu beter niet verder lezen...
We meldden ons vanochtend, zoals afgesproken, om acht uur om te gaan zwemmen met dolfijnen. De zon scheen weer lekker. Bij de aanmelding werd meteen aangegeven dat het nog niet zeker was of we zouden kunnen gaan. De wind was namelijk hard op zee en het was niet duidelijk of het veilig genoeg zou zijn om te zwemmen. We zagen het buiten betrekken en de wind trok inderdaad aan. Gelukkig kregen we om half negen het bericht dat de schipper had laten weten dat hij het aandurfde. We waren natuurlijk niet 140 km 'omgereden' naar Kaikoura (en straks ook weer 140 km terug), om weer terug te gaan zonder een dolfijn te hebben gezien. Wel werd er meteen bij gezegd dat de omstandigheden op zee heftig zouden zijn en dat het alleen toegestaan was mee te gaan voor ervaren zwemmers en snorkelaars (heb ik toch niet voor niks m'n snorkeldiploma's gehaald vijftien jaar geleden). Ook was er een waarschuwing voor zeeziekte. Aangezien ik al zeeziek word op de veerboot naar Terschelling begon ik meteen maar met een reistabletje. Paul moest wat lachen om mijn bezorgde blik. Hij heeft natuurlijk vier maanden op een zeeschip gezeten en nooit last van zeeziekte.
We reden naar de haven en gingen daar aan boord van een redelijk klein bootje. De bemanning waarschuwde: 'It's gonna be a bumpy ride!' En dat werd het! De golven waren erg hoog en met het kleine bootje waar we op zaten was het spectaculairder dan een kermisattractie. De boot ging alle kanten op! We gingen zitten op het achterdek, waar het nog relatief rustig was en staarden naar de horizon. Na ongeveer een half uurtje misselijkmakende achtbaan zagen we de eerste dolfijnen! Wat een mooie beesten zeg! Er was een grote groep Dusky Dolphins en ze sprongen uit het water alsof ze een show weggaven. Ze maakten zelfs salto's achterover! Snel pakten we onze flippers en duikbril. We mochten het koude water in om tussen de dolfijnen te snorkelen. Gelukkig hadden we een goede wetsuit aan waardoor het met de kou wel meeviel. En wat een geweldige ervaring zeg! (Bedank voor de tip Wil!) De dolfijnen zwommen rondjes om je heen en naderden tot maar een paar centimeter afstand! En wat zijn ze snel in het water! Het was geweldig om te zien! Helaas wist ik al van eerdere snorkelervaringen in open zee dat je ook zeeziek wordt van snorkelen in de golven. Ik moest regelmatig even dobberen met mijn hoofd boven water om de misselijkheid kwijt te raken. Na ongeveer een uur snorkelen werden we weer teruggeroepen naar de boot. Mijn voeten waren inmiddels ijskoud dus dat vond ik niet zo erg. Eenmaal op de boot greep iedereen naar een emmer om zich te ontdoen van hun maaginhoud. Tot mijn stomme verbazing zag ik zelfs Paul over de reling hangen om de 'dolfijnen te voeren'. Uiteraard bleef ook ik niet gespaard. Gelukkig lucht het wel op als je het eenmaal kwijt bent en had Paul daarna nog de tegenwoordigheid van geest een paar foto's te schieten van de dolfijnen. Op de terugweg zagen we ook nog een albatros vliegen. Wat een enorme beesten! Ze hebben een spanwijdte van 2,6 meter en dat is heeeel groot! De terugweg was iets rustiger, omdat we de wind achter hadden, maar desondanks waren we heel blij dat we weer vaste grond onder onze voeten hadden.
Het werd in ieder geval absoluut een dag om nooit te vergeten, maar helaas niet alleen door de mooie dolfijnen...

Terug op de camping brak de zon weer door. We besteedden onze middag met hardlopen langs het strand en een boek lezen in de zon.
Tot nu toe heb ik altijd zelf gekookt in de camper, maar vanavond zijn we een keer uit eten geweest. Ik had zin in pizza en we vonden een heel goed Italiaans restaurant. Erg lekker gegeten!