De overtocht (Kaikoura - Ohakune)

Toen ik gisteren weer voet aan wal zette was het eerste dat ik zei: 'Ik ga nóóit meer op een boot!' Ik had er even niet bij nagedacht dat ik vandáág alweer moest gaan varen...
We stonden vanochtend al om zes uur op om op tijd in Picton te zijn voor de veerboot van half elf naar Wellington. Dat lukte gelukkig en na drie uur varen stonden we in de hoofdstad van het land. Op de boot was het, net als overal, rustig. Hij was lang niet vol. Gelukkig was deze boot een heel eind groter en viel het met de deining dus wel mee.
Omdat we helaas niet alles kunnen doen in vier weken tijd, hebben we besloten de steden allemaal over te slaan. We besteden onze tijd liever aan de natuur. Net van de boot af namen we echter een verkeerde afslag waardoor we toch nog iets van Wellington zagen. Toevallig reden we langs het parlementsgebouw dat een opvallende ronde vorm heeft. Hebben we die dus toch nog gezien.
Het Noordereiland is duidelijk dichter bevolkt dan het Zuidereiland. We reden door heel wat steden en dorpjes toen we onze weg vervolgden naar het noorden. Het laatste stuk van onze route was heuvelachtig met groene weilanden (een beetje Teletubbie-landschap). Op de achtergrond zagen we de besneeuwde toppen van het Tongariro National Park (Mordor, voor de Lord of the Rings liefhebbers) opdoemen.
Voordat we naar Nieuw-Zeeland gingen hadden we nog nauwelijks een plan voor wat we wilden gaan doen. Het enige dat ik al wel lange tijd in mijn hoofd had, is dat ik graag de Tongarirocrossing wilde gaan lopen. Dat is volgens veel mensen de mooiste dagwandeling van Nieuw-Zeeland en in ieder geval de bekendste. Ten zuiden van het Tongariro National Park is niet zoveel bijzonders te zien en we reden daarom in een keer door naar Ohakune (aan de zuidkant van het Tongariro National Park ). Het was een behoorlijk stuk rijden, maar we reden het bewust vandaag helemaal, zodat we morgen nauwelijks meer hoeven te rijden.
Eenmaal aangekomen bij de camping werden we begroet door een niet al te vriendelijke dame bij de receptie. We reserveerden een plekje en informeerden naar de beroemde dagwandeling. Toen we net in Nieuw-Zeeland aankwamen hoorden we op de radio al dat er een vulkaan is uitgebarsten hier en dat de wandeling afgesloten was. We wisten dat hij gedeeltelijk weer opengesteld was, maar niet precies welk deel nog gesloten zou zijn. Het was dus niet echt een verrassing om te horen dat we de hele tocht helaas niet kunnen lopen. Stiekem hadden we gehoopt dat hij weer helemaal open zou zijn, maar we kunnen tot ongeveer halverwege en dan dus weer terug. Wel verzekerde de vrouw ons ervan dat het het mooiste deel van de route is dat open is. We werden nog minder vrolijk toen we informeerden naar de weersvoorspelling. Er wordt voor morgen regen en heel harde wind voorspeld. Slechter kan niet. Een dagje wachten heeft ook geen zin, want tot zover de voorspelling gaat (vrijdag) ziet het er nog slecht uit. Dat was ook niet echt wat we wilde horen. We hadden veel geluk met het weer en alles wat we wilden doen op het Zuidereiland, maar het lijkt erop dat we ons geluk daar achtergelaten hebben. Hopelijk valt het allemaal nog mee.
Op dit moment is het bewolkt, maar niet koud en droog. We hebben net nog een wandelingetje gemaakt naar het dorp om boodschappen te doen en een half uurtje in het bos achter de camping gewandeld. Lekker om even de benen te strekken na een lange dag reizen. De camping waar we zitten is ook erg mooi. We duimen dat de weersvoorspelling het mis heeft...