Abel Tasman National Park

Langs de kust van de Tasman Bay vaart een boot die fungeert als een soort bus. Hij stopt in elke baai, zodat je op kan stappen en af kan stappen op de aangeven tijden. Tussen de 'haltes' kan je dan wandelen of kajakken. We wilden vandaag gaan wandelen en dit leek ons een handige manier om in het Abel Tasman NP te komen. We reden met de camper naar Kaiteriteri (slechts een kwartiertje rijden vanaf van de camping) en stapten daar op de boot. Onderweg naar de Tonga Quarry waar we uit wilden stappen, konden we het mooie landschap al bewonderen. Het is hier weer heel anders dan waar we vandaan kwamen. Het lijkt wel alsof we in een ander land zitten. Ongelofelijk dat we nog maar een paar dagen geleden in de bergen van het Fiordland NP zaten. Hier zagen we een prachtig blauwe zee met witten zandstranden in elke baai en beboste heuvels erachter. Erg mooi! In elke baai lagen wel een paar zeilbootjes. Het leek wel een plaatje uit een tijdschrift! De strakblauwe lucht hielp ook wel mee. We spraken op de trip naar Doubtful Sound een Duits stel die erg enthousiast waren over het Abel Tasman NP. Wel vertelden zij erbij dat ze de hele dag regen hadden gehad. Wat een geluk hadden wij vandaag dan. Er was de hele dag geen wolkje te bekennen en het was ongeveer 20 graden met weinig wind. Perfect wandelweer dus! (De zomer is vandaag officieel begonnen hier.) Behalve het mooie landschap zagen we onderweg ook nog een paar zeehonden en een bijzondere gespleten rots.

Na ruim een uur varen gingen we bij Tonga Quarry van boord en begonnen aan onze wandeling naar Anchorage (twee 'haltes' terug). We liepen over de Abel Tasman Coast Track. Een mooi pad door het bos op de heuvels. In het bos stonden bomen die zo zwart waren dat het leek alsof ze verbrand waren, maar het was de kleurstof van de boom zelf. Bijzonder om te zien. Soms moesten we behoorlijke stukjes klimmen en werden daarna beloond met een prachtig uitzicht over de zee. Er waren bruggetjes over kraakheldere beekjes en regelmatig watervallen. We liepen een route van bijna vijftien kilometer. Volgens de kaart was het zes uur lopen. De meeste mensen lopen maar ėėn 'halte' verder of terug, maar wij hadden al het vermoeden dat we geen zes uur nodig zouden hebben voor deze afstand. Dat was goed ingeschat. We konden dus rustig aan doen. We hielden twee keer uitgebreid pauze op een strandje en namen nog een paar zijpaadjes naar uitzichtpunten en naar een waterval. Het was een heerlijke wandeling. We hadden telkens het gevoel dat we door een soort gephotoshopte reclamefoto liepen en dat het allemaal niet echt kon zijn. Zo mooi! Zoiets zie je normaal alleen op een kalender ofzo. Eenmaal aangekomen bij Anchorage hadden we nog precies genoeg tijd om onze schoenen uit te trekken en lekker met onze voeten in het koude water naar het midden van de baai te lopen waar we weer opgehaald zouden worden. We zaten nog geen vijf minuten toen onze 'waterbus' kwam.
Het was een fantastische dag. Lekker ontspannen, een mooie wandeling, super mooi weer en perfecte uitzichten. Alleen voor zo'n dag als vandaag is het het al waard om een etmaal in een vliegtuig te zitten...