Stykkishólmur - Patreksfjördur

Dinsdag 24 juni 2014
Stykkishólmur – Flatey
Het bleef gisteren nog lang zonnig. De wind ging liggen en na het eten maakten we nog een heerlijke wandeling langs de haven van Stykkishólmur. We genoten van het prachtige uitzicht en het mooie weer.
Dat was vanochtend helaas wel anders. Zoals voorspeld regende het vanochtend toen we opstonden. Het is nu avond, maar het is nog geen seconde droog geweest.
We besloten ons maar zo min mogelijk aan te trekken van het weer. Ondanks de regen begon ik vanochtend de dag dus met een rondje hardlopen. Vervolgens reden we naar Helgafell, de heilige, historische berg waarvan we gisteren de afslag gemist hadden. Het verhaal gaat dat wanneer je deze berg voor het eerst beklimt en onderweg niet achterom kijkt en niet spreekt je drie wensen mag doen op de top. Daarbij moet je naar het oosten kijken en je mag de wensen aan niemand vertellen. Het mogen ook geen boosaardige wensen zijn. Als je je daaraan houdt, komen je wensen uit. We zullen zien…
Het uitzicht vanaf de top was ondanks de regen nog redelijk, maar echt lekker was het niet en we waren dan ook weer snel beneden (de ‘berg’ is maar 73 meter hoog).
We deden boodschappen voor de lunch en gingen tanken, maar hadden toen nog veel tijd over. Onze boot naar Flatey ging namelijk pas om 15.45 uur vanuit Stykkishólmur.
Ik had gezien dat naast ons hotel een vulkaanmuseum zat en dat leek ons wel een leuk (en droog!) idee. We keken er een film over de uitbarsting van de vulkaan op IJsland in 2010 (die konden we ons nog goed herinneren, omdat het weinig had gescheeld of de as had ervoor gezorgd dat we niet konden gaan vliegen naar de Malediven). Er waren verder veel schilderijen van vulkanen en informatie over de gesteentes. Zo leerden we onder andere dat wat wij ‘pindarotsjes-landschap’ noemen, sinds onze reis naar Nieuw-Zeeland, in werkelijkheid ‘Basaltic Lava’ heet (meneer Lowiesen* zou trots op me geweest zijn ;-)).
We lunchten en lazen een boek in de auto (nu misten we de camper) om nog een uurtje tijd te overbruggen voordat we aan boord gingen van de boot naar Flatey.
(Leuk detail: deze boot was tot 2006 de veerboot van Harlingen naar Vlieland! Er stonden overal nog Nederlandse bordjes.) Het was ongeveer 1,5 uur varen.
Aangekomen op Flatey mochten we onze tas in een auto van het hotel gooien. Verder was de boodschap: ‘er is maar één weg, het is 10 minuten lopen naar het hotel, succes!’
Het eiland is inderdaad heel erg klein: 2 km lang en 1 km breed. Er wonen maar 5 mensen permanent, er is dus maar één weg en het eiland is autovrij. Helaas was de wandeling naar het hotel ook weer nat. De omgeving is wel heel mooi. Echt een idyllisch piepklein vissersdorpje. We eten zo in het hotel, want een ander restaurant is er niet.
We hebben vanavond en morgenochtend de tijd om rond te kijken op het eiland. Om 10.30 uur varen we verder naar de overkant. Tijd genoeg voor zo’n mini-eiland. Nu maar hopen dat het nog even droog wil worden…

* Voor de niet-insiders: meneer Lowiesen was mijn leraar aardrijkskunde op de middelbare school. Hij was helemaal fan van gesteentes en nam bij zijn leerlingen dan ook in elke klas de ‘stenentoets’ af. Je moest daarbij de stenen niet herkennen van plaatjes, maar kreeg echt een stuk gesteente in je hand.

Woensdag 25 juni 2014
Flatey – Patreksfjörđur
We hadden gisterenavond de hoop dat het na het eten droog zou worden, maar helaas bleek dat niet zo te zijn. Dan toch maar weer even door de regen om het kerkje te bezichtigen. Daar binnen was het in ieder geval droog. Het bleek een prachtig kerkje te zijn met een heel mooie plafondschildering. Achter het kerkje was nog een klein bibliotheekje met heel oude documenten over IJsland. Vreemd genoeg was dit kleine eilandje vroeger een belangrijke culturele plek in het land.
Vanochtend toen we opstonden was het gelukkig wel weer droog. Het was zelfs erg lekker weer toen we de rest van het eiland gingen verkennen. Wel bewolkt, maar windstil en zeker niet koud! We wandelden over het stuk van het eiland waar we nog niet waren geweest. Het uitzicht was prachtig! Er zaten ook heel veel verschillende soorten vogels. We waren al gewaarschuwd voor de noordse sterns. Ze kunnen heel agressief zijn als je in hun broedgebied komt. Dat hebben we gemerkt. We werden echt aangevallen en weggejaagd door de dieren. Ze doken net zolang naar je hoofd (en met hun poten óp je hoofd!) tot je weer weg was.
Om 10.30 uur namen we de boot weer verder naar het noorden. Onderweg genoten we van het uitzicht (nu konden we wel naar het dek) en we maakten een plan voor de rest van de dag.
Iets voor 12.00 uur kwamen we aan in Brjánslækur. Daar stond de auto al op ons te wachten. Brjánslækur is geen dorp, maar alleen een aanlegsteiger. We reden dus meteen verder langs de kust en stopten al snel om foto’s te maken van het prachtige strand. We namen aan het eind van de weg nog niet de afslag richting Patreksfjörđur, maar sloegen eerst linksaf. Bij de fjord lag een mooi oud schip dat we op de foto zetten. Vlak daarna stopte het asfalt weer en reden we verder over de onverharde wegen door het mooie, woeste landschap. In dit gebied woont niemand en zijn geen winkels of benzinepompen. Er is alleen natuur. Super mooi! Onze bestemming was Látrabjarg. We parkeerden de auto bij Bjargtangar. Het meest westelijk punt van Europa!
De klif bij Látrabjarg is 14 km lang en heeft steile 400 meter hoge wanden. Het biedt onderdak aan miljoenen vogels, onder andere het IJslandse symbool: de papegaaiduiker. Het duurde even voordat we ze gevonden hadden. (Ze maken holen in de bovenste laag van de klif en ze zitten dus vaak precies onder je.) Het was erg mooi om deze prachtige vogels van dichtbij te kunnen zien. Je kon op ongeveer een meter afstand komen! Erg leuk!
Ook hier was het nog altijd windstil en daardoor erg prettig weer voor op zo’n hoge klif. We waaiden er in ieder geval niet af.
We reden verder naar Rauđisandur aan de zuidkant van het schiereiland. Daar dronken we een kopje thee op het terras van een café met uitzicht op de zandstranden die roodachtig van kleur zijn daar. Overal om ons heen waren watervallen. Ook dit was weer een prachtige plek!
Rond 18.00 uur waren we bij ons hotel in Patreksfjörđur. Onze normen beginnen al te verschuiven. Toen we het vissersdorp inreden zei ik ‘oh, dit is nog best een grote plaats’. Niet veel later las ik in de reisgids dat het 618 inwoners heeft. Ongeveer net zoveel als Altforst dus! Voor IJslandse begrippen wonen we in een metropool, haha!
We vonden een leuke bistro om te eten en wandelden langs het water en door het dorp. Het dorp ligt aan een prachtige baai en het is nog steeds windstil. We blijven hier maar één nachtje. Morgen reizen we verder naar Ísafjörđur.