Christchurch-Omarama

Een nachtje slapen doet wonderen. Hoewel we allebei nog niet door de jetlag heen zijn en om zes uur klaarwakker waren, voelden we ons vanochtend weer een stuk beter. Het zonnetje scheen lekker en we hadden zin om onze reis door Nieuw-Zeeland te beginnen. De temperatuur is hier een stuk lager dan op Bali: tussen de 15 en 20 graden, maar de zon heeft al behoorlijk veel kracht en het is dus heerlijk weer.
Het eerste stuk reden we naar het zuiden. De weg was lang en recht en het landschap leek veel op het Nederlandse landschap: plat, weilanden, koeien en schapen. Toen het ook nog begon te regenen begonnen we ons bijna af te vragen waarom we eigenlijk zo lang in een vliegtuig gezeten hadden. Gelukkig duurde dat niet lang. We sloegen af bij Geraldine, naar het westen (landinwaarts dus) en meteen veranderde het landschap. Er kwamen heuvels en steeds hogere bergen, zelfs met besneeuwde bergtoppen. Alsof het een film was, brak ook de zon weer door op dat moment. We reden, met K's Choice in de cd-speler, door het prachtige, zonnige landschap via Fairlie naar Lake Tekapo. Genieten!
Onderweg stopten we verschillende keren voor een mooie foto. We genoten een uurtje van de zon langs een riviertje tussen de Kowhai (geel bloemetje) die hier overal bloeit. Een prachtig gezicht die gele berghellingen!
Lake Tekapo bleek ongelofelijk mooi te zijn! Het water was erg helder en heeft een opvallend blauwe kleur. Langs de oever bloeien heel veel Lupinen. Super mooi en het ruikt ook nog eens heel lekker. Naast het meer staat een idyllische kerkje. We klauterden over de rotsen en genoten weer een uurtje van de zon en het mooie uitzicht.
Onze volgende stop was Lake Pukaki. Opnieuw een uitzonderlijk mooi meer met dezelfde blauwe kleur. Dit meer was, nog meer dan Lake Tekapo, omgeven door bergen met sneeuwtoppen. Een van deze bergen was Mount Cook (3764 meter en de hoogste berg van Nieuw-Zeeland). Hij was duidelijk een stuk hoger dan de rest.
We reden nog een stukje verder en zochten een camping op in Omarama. De eigenaresse bleek een Nederlandse vrouw te zijn. Ze sprak een grappige mengelmoes van Engels en Nederlands na dertig jaar in Nieuw-Zeeland. Omdat het pas 17.00 uur was en nog mooi weer besloot ik nog een rondje te gaan hardlopen. Paul bleef in de camper een filmpje kijken. We maakten er verder een rustige avond van.