Laatste dagen in de Dolomieten

zondag 10 juli 2016 en maandag 11 juli 2016
Met privébus door de Dolomieten
Gisteren was een dag om snel weer te vergeten. Ik werd ziek in de nacht van zaterdag op zondag en bracht het grootste deel van de zondag in bed door. Zelfs rechtop zitten om een boek te lezen was nog te veel inspanning. Vanaf halverwege de middag regende het, maar daar had ik dus niet veel last van, omdat ik toch in bed lag. Ook Paul voelde zich niet helemaal fit, maar gelukkig nog goed genoeg om een beetje voor mij te zorgen. Na een lange nacht goed slapen, was ik vanochtend koortsvrij. Of ik nu iets verkeerds gegeten of gedronken heb of dat het de vieze toiletten in de bergen waren of toch gewoon een virusje weet ik niet. Gelukkig ben ik weer opgeknapt.

We planden een korte wandeling vandaag van Piz Sella naar Sellajoch. We dachten om kwart over tien de bus te nemen, maar helaas reed die niet en moesten we wachten tot elf uur. We deden in de tussentijd nog snel wat boodschappen voor het avondeten. De bus zette ons af bij Plan de Gralba waar we de lift wilden nemen naar Piz Sella. Helaas bleek de lift gesloten. Er zat dus niet veel anders op dan lopen. De wandeling werd dus wat langer dan gepland. Het was niet een heel zwaar stuk klimmen omhoog, maar ook niet zo’n mooi stuk. We liepen voornamelijk over een skipiste die ook nog voor een deel net bemest was. Het stonk er dus ook nog een beetje. We spotten nog wel een hertje onderweg. We liepen niet helemaal naar Piz Sella, maar naar Rifugio Emilio Comici. Omdat er regen voorspeld was voor eind van de middag besloten we daar maar niet te lang te pauzeren. We volgden vanaf hier het pad dat we wel gepland hadden. Het was een mooi pad met prachtig uitzicht en niet al te moeilijk begaanbaar. We aten een broodje in de zon en kwamen om kwart over twee aan op onze eindbestemming Sellajoch. We dronken een drankje op het terras om de tijd te overbruggen tot de bus terug zou gaan. De bus naar Canazei ging pas om half vijf en we namen daarom de bus naar Pecol en de lift terug naar Canazei. Net als op de heenweg en bij onze bustocht naar Arabba een paar dagen geleden, hadden we de hele bus voor onszelf alleen. De buschauffeur was een vrolijke Italiaan. Hij lachte bij alles wat hij zag onderweg en verzuchtte dan hoofdschuddend ‘aahh…Italiano…’. Net voor de eerste regenbui waren we terug op de camping.
Aangezien de weersverwachting voor de komende dagen erg slecht is (zowel voor Italië als voor Oostenrijk) en we hier alle wandelpaden wel gehad hebben, gaan we Canazei morgen verlaten. We rijden in twee of drie dagen terug naar huis.

Tip voor overnachting onderweg terug:
Campingplatz Kauerlachter Weiher (Kauerlach 4 Hilpoltstein). www.campingplatz-kauerlach.de
Rustige camping ongeveer 6 kilometer van de A9 tussen München en Nürnberg.