Trolltunga

vrijdag 3 juli 2015
Zonnige rustdag
We zijn over de helft van onze vakantie. Als we nog verder naar het noorden gaan, wordt het lastig om nog op tijd terug te zijn in Kristiansand voor onze terugreis met de boot. We gaan dus onze laatste week in Noorwegen weer langzaam terug naar het zuiden. We moeten nog even goed kijken wat de handigste route. Dat is natuurlijk afhankelijk van wat we nog willen doen, maar ook van het weer. Om praktische redenen reden we vandaag daarom terug naar de camping in Geilo (de Oen-camping in Geilo...tja…ik heb het ook niet verzonnen). In de omgeving is hier weinig te ontdekken, maar we zitten wel op een splitsing van grote wegen hier en we wisten al dat er op deze camping goede wifi is, zodat we in ieder geval de weersverwachting en het aanbod van activiteiten ook online konden bekijken. (Prettige bijkomstigheid is ook nog dat ze hier goede en gratis douches hebben. Het gedoe met douchemuntjes die drie minuten warm water geven is niet zo fijn.) Als tegenprestatie voor de zware tocht van gisteren had ik Paul beloofd dat ik vandaag alles zou rijden. Gelukkig was het niet zo heel ver. We reden, inclusief boodschappenpauze, in 3,5 uur naar Geilo. Het weer is ook vandaag weer heerlijk. In de supermarkt zagen we op de voorpagina’s krantenkoppen als ‘Noorwegen badend in de zon!’ en ’31 graden!’ Blijkbaar is het warme weer ook hier groot nieuws. Na alle regen vorig jaar in IJsland zijn we er erg blij mee. We waren al aan het begin van de middag op de camping en maakten er verder een rustige dag van. Lekker een boek lezen in de zon en door heel veel apps heen scrollen. Vanavond puzzelen we nog even verder op onze planning. Ik wil graag nog een nieuwe poging doen de Trolltunga te beklimmen, maar we zitten nog altijd met het probleem dat we met de camper niet bij het startpunt kunnen komen. Hopelijk verzinnen we nog een oplossing.

zaterdag 4 juli 2015
Hardlopen, zon, museum en fietstochtje
Ik begon mijn dag vandaag maar weer eens met een rondje hardlopen. Ik had op Google maps een weggetje gezien in de buurt van de camping dat me wel geschikt leek. Dat was een goede keuze, want het was een mooi, glooiend, onverhard fietspad dat helemaal door het bos liep. Het was vandaag opnieuw een warme zomerdag en, al was het pas acht uur ’s morgens, voor een rondje hardlopen was het al behoorlijk warm.
We vertrokken rond 11 uur van de camping en reden weer richting Odda. Het is eigenlijk een beetje tegen onze principes om terug te keren naar dezelfde plek en dezelfde weg weer te rijden, maar de andere optie voor terug naar het zuiden is helemaal via Lillehammer en dat vinden we iets te veel extra kilometers. Bovendien willen we nog graag de Trolltunga en de Kjeragbolten beklimmen en daarvoor is het toch het handigste om een stukje dezelfde weg terug te rijden. De vorige keer dat we het stuk tussen Geilo en Eidfjord reden was het slecht weer. Met de zon leek het vandaag een heel andere weg. Leuk dat we nu wel konden zien waar we reden. We stopten al snel bij een mooi ijsmeer en een stukje later ook nog bij een plek waar kleine, met aarde bedekte, oude huisjes stonden. Bij Kinsarvik vonden we een prachtige plek aan de fjord voor onze lunch. Het was windstil en heerlijk zonnig. De voorspelling was vandaag 28 graden. Een stuk minder warm dan in Nederland, maar warm genoeg! We genoten zo van het uitzicht en van de zon dat we eigenlijk geen zin hadden om verder te gaan. We bleven er een uur zitten. Toen toch maar verder. Paul wilde graag een bezoek brengen aan het Norsk Vasskraft- og Industristadmuseum in Tyssedal. We waren er nog voor sluitingstijd en we keken een film over de geschiedenis van deze waterkrachtcentrale en de andere industrie in Tyssedal. Daarna hadden we nog tijd om rond te kijken in de hal met generatoren. Ondanks dat dit meer Pauls ding is dan het mijne, vond ik het wel interessant om rond te kijken. Het gebouw zelf was ook heel mooi.
Nu we toch in Tyssedal waren, reden we door naar de parkeerplaats waar we vorige keer gestrand waren in onze poging de Trolltunga te beklimmen. Volgens een medewerker van het museum zou er een bus rijden. We zochten het vertrektijdenschema, maar zagen dat de bus ook maar tot de parkeerplaats gaat. Er is wel een taxidienst, maar alleen op maandag t/m vrijdag (hoewel we hem vandaag wel zagen rijden...). Er blijven twee opties over: de borden negeren en toch met de camper doorrijden of op de fiets naar de start. We besloten de weg maar eens op de fiets te verkennen. Het was ongeveer 5 km berg op fietsen naar het startpunt. In combinatie met de wandeltocht pittig, maar wel te doen. De weg is smal, maar niet onmogelijk met de camper (maar officieel dus niet toegestaan). Nu we er toch waren keken we meteen even rond bij de Ringedalsdam.
We staan nu weer op dezelfde camping in Odda als de vorige keer. We waren er pas om half 8, maar we waren nog lang niet de laatsten. Het is een echte backpackers-camping en het is een stuk drukker dan de vorige keer. Volgens het meisje bij de receptie is de weersverwachting voor morgen goed. We gaan dus morgen opnieuw een poging wagen de Trolltunga te beklimmen!

zondag 5 juli 2015
Trolltunga!
Het is gelukt! We hebben de Trolltunga gehaald! Poging 2 is geslaagd. Bucketlist-item 10.861… check! ;-)
Gisterenavond had ik daar nog niet zoveel vertrouwen in. Tegen de tijd dat we gingen slapen, begon het te regenen. Ik was bang dat het opnieuw bewolkt zou zijn vandaag en ook wist ik niet of het zou lukken de lange tocht met nog veel sneeuw te volbrengen. Toen de wekker vanochtend om 6 uur ging, was het eerste wat ik deed het rolgordijntje van het dakraam van de camper openschuiven om te zien welke kleur de lucht had. Eigenlijk wist ik toen nog niet of het nou lichtblauw of lichtgrijs was, wat ik zag. Het leek meer op lichtgrijs. Ik was dan ook super blij toen ik de camper uitstapte dat het toch een blauwe lucht was, met alleen wat sluierwolken. Trolltunga here we come!
We reden om zeven uur weg bij de camping en waren om kwart over zeven al op de parkeerplaats waar we niet verder mochten. Braaf als wij zijn, pakten we toch maar de fiets naar boven. Na vijf kilometer klimmen op de fiets stonden we weer aan de start van het wandelpad naar de Trolltunga. De warming-up hadden we in ieder geval al gehad. We startten de wandeling om 8.00 uur. Normaal staat er 10 uur voor, vanwege de sneeuw was het nu 11 of 12 uur volgens het meisje bij de receptie van de camping. Inclusief fietsen zouden we dus op z’n vroegst rond 20.00 uur beneden zijn, was onze verwachting. Volgens de borden was het 11 km heen en 11 km terug met 1200 meter stijgen en dus ook weer 1200 meter dalen. Dat beloofde een zware dag te worden. We begonnen met de klim. De eerste anderhalve kilometer ging recht omhoog. Daarna volgde een stukje vlak en vanaf het driekilometerpunt ging het weer ongeveer anderhalve kilometer flink omhoog. Alleen de eerste drie kilometer waren sneeuwvrij. Ik verwachtte stukken sneeuw, zoals ook in Jotunheimen (we klommen nu van 400 meter naar 1600 meter en zitten dus lager dan daar), maar er lag heel veel sneeuw. Er waren af en toe stukjes zonder sneeuw, maar de laatste acht kilometer waren vrijwel helemaal over de sneeuw (bijna de hele route dus). De kleine stukjes waar geen sneeuw lag, waren heel erg modderig door de smeltende sneeuw. Het liep behoorlijk zwaar, maar dit stuk was gelukkig niet heel steil meer. We waren blij dat de sluierwolken nog een beetje bleven hangen. Het was al warm genoeg. Ondanks alle sneeuw liepen we in korte broek en t-shirt en zelfs als we even zaten om iets te eten was een jas niet nodig. De temperatuur was goed zo en door de sluierwolken hoopten we iets minder kans te hebben om te verbranden. Helaas heb ik met onze Groβglockner-beklimming ervaren hoe heftig verbranden kan zijn in een omgeving met veel sneeuw. En we hadden alleen zonnebrandcrème factor 15.
Al na vier uur wandelen (om 12.00 uur) bereikten we de Trolltunga. Van veraf zie je hem vrijwel niet en we werden dus verrast door de aanblik van deze mooie rots die lijkt op de tong van een trol (volgens de Noren dan…). Het was niet heel druk en iedereen wachtte netjes op elkaar voor het maken van een foto, waardoor we heel gave foto’s hebben met alleen onszelf erop. Het was bijzonder om op het randje te zitten en de afgrond onder je te zien (minder eng dan bij de Preikestolen, vond ik). Vooral van de zijkant gezien was het indrukwekkend om te zien hoe deze hoge rots afsteekt bij de mooie omgeving erachter. Het was de wandeling door de sneeuw waard!
We aten onze lunch en gingen een uur later weer op weg naar beneden. De sluierwolken waren inmiddels verdwenen en de zon scheen volop. Het was een warme zomerdag en het werd steeds warmer. Zeg maar gewoon heet! Het was zeker meer dan 25 graden in het besneeuwde stuk en naarmate we verder naar beneden liepen, liep de temperatuur nog verder op. Ik schat dat het op de parkeerplaats (die al op 400 meter ligt) zeker 30 graden was. De route naar de Trolltunga is mooi, maar niet heel spectaculair. Door het warme weer kwamen we echter steeds meer wandelaars tegen die steeds minder kleding droegen. We hadden dus toch niet te klagen over uitzicht. ;-)
Pas de laatste vijf kilometer begonnen we het zwaar te krijgen. Vooral door de hoge temperatuur. We moesten in het laatste stuk ook nog een paar riviertjes oversteken. Op de heenweg was dat geen probleem. We gebruikten de stapstenen en hielden droge voeten. In de loop van de dag was het water echter een heel stuk gestegen door de smeltende sneeuw en kwam het water bij een rivier boven onze schoenen uit (natte voeten dus) en bij een ander riviertje moesten we zo ver springen dat ik Pauls hulp nodig had om me op te vangen aan de andere kant. Paul was zo aardig om op die manier ook nog een Nederlands gezin achter ons erover te helpen. We deden 3,5 uur over de terugweg en al na 7,5 uur wandelen en een uur lunchpauze bij de Trolltunga waren we dus weer terug op de parkeerplaats bij onze fietsen (om 16.30 uur). We liepen daar langs een houten huisje waar de geur van warme wafels uit dreef. Paul was binnen een seconde binnen en had twee wafels besteld. Met een soort Noorse room, jam en veel suiker. Mmmm! Het was echt de beste wafel die ik ooit op heb! (Waarschijnlijk meer door het moment dan door de kwaliteit van de wafel.) Moe maar voldaan fietsten we weer terug naar de camper (5 km naar beneden fietsen is dan weer een eitje natuurlijk). De verkoeling van de rijwind was erg lekker. Onze grootste prestatie vandaag was nog dat we niet verbrand zijn.
Omdat we veel eerder terug waren dan we verwacht hadden, besloten we een camping verder te rijden dan die in Odda. De camping in Odda was wel erg druk en er stond gisterenavond een lange rij bij de douches. Ze hebben er maar drie daar. Mannen en vrouwen samen en het kastje voor je douchemuntje hangt buiten het hokje. Preuts als we zijn, hadden we daar geen zin meer in. (En dan was het ook nog 20 NOK voor 4 minuten douchen.) We reden nog wel even langs de supermarkt in Odda. Die bleek gesloten te zijn. O ja, het is natuurlijk zondag. Het gevoel van dagen raak je een beetje kwijt op vakantie.
We zitten nu op de camping in Røldal. Goede douches, genoeg ruimte, prachtige ligging tussen de bergen aan een meertje, lekkere ijsjes en nog wifi ook (al is die wel erg traag, maar je kunt niet alles hebben…).
Helaas is voor de laatste dagen van onze vakantie de weersverwachting slecht, maar we hebben wel deze supermooie dag om op terug te kijken!