Mooie route en Låtefoss, Odda, Hardangervidda NP

dinsdag 23 juni 2015
Mooie route en Låtefoss
Vanochtend toen we opstonden was het opnieuw heerlijk zonnig. We aten ons ontbijt buiten en keken op de kaart voor onze route voor vandaag. Odda was onze bestemming en we vonden het eigenlijk wel jammer om met dit zonnige weer het grootste deel van de dag in de camper te zitten. Behalve de Preikestolen was er echter niet veel meer te bekijken in de buurt van Jørpeland en we reden dus toch maar richting het noorden. Omdat we lang genoten van de zon vertrokken we pas rond elf uur. Ik vond onze route van gisteren al erg mooi, maar vandaag was het landschap nog veel mooier! We reden de hele dag over smalle, kronkelige bergweggetje. Door tunnels, langs meren en fjorden en met indrukwekkende rotswanden naast ons. Er was zelfs een stuk waar nog sneeuw lag. Súper mooi! Niet heel makkelijk om te rijden met een grote camper, maar we worden er steeds beter in. Als ik carrièreswitch overweeg kan ik altijd nog buschauffeur worden. ;-)
Net voor Odda kwamen we bij de Låtefoss: drie prachtige watervallen. We stopten voor een foto op de parkeerplaats bij de laatste twee watervallen. De watervallen stortten met zoveel kracht naar beneden dat het water alle kanten op stoof. Dit zorgde voor een mooie regenboog! Door het opspattende water heen liepen we tweehonderd meter terug naar de eerste waterval. We vonden het niet erg dat we een beetje nat werden, want het was warm en zonnig vandaag. Een beetje afkoeling kon geen kwaad. Tussen de watervallen liep een pad omhoog. Het prikkelde onze nieuwsgierigheid. Wat zou daar boven te zien zijn? Het pad bleek langs de watervallen omhoog te lopen, zodat we nog beter uitzicht hadden op het naar beneden stortende water. Niemand anders kwam op het idee dit pad te nemen, zodat we het uitzicht ook nog eens voor onszelf alleen hadden. Eenmaal in Odda vonden we een camping aan een prachtig meer (mét uitzicht op weer een waterval!). Voordat we gingen eten besloot ik mijn hardloopschoenen nog even aan te trekken voor een rondje in deze prachtige omgeving. Paul fietste met me mee. Het was net de Roparun: camper, loper, fietser en berg op! (Voor de insiders: ik mis alleen nog iemand die klaagt over mijn snelheid…)

woensdag 24 juni 2015
Odda
De reden dat we in Odda waren, was dat we graag de Trolltunga wilden beklimmen. We informeerden gisterenavond al bij de receptie van de camping naar de omstandigheden en ze gaven aan dat het mogelijk was de route te lopen, maar dat er nog wel erg veel sneeuw lag en dat we er 10 tot 12 uur voor moesten uittrekken (normaal 8 tot 9 uur). We twijfelden of we het erop zouden wagen. Het is een route van ruim 11 km, waarvan we dan dus meer dan de helft door de sneeuw zouden lopen. Maar niet geschoten is altijd mis en we zetten dus onze wekker om 6 uur, zodat we om 8 uur bij het startpunt van het wandelpad (15 km van Odda) zouden kunnen staan. Met wat moeite kwamen we ons bed uit. De twijfel of de Trolltunga zou gaan lukken nam toe toen we zagen dat het helemaal bewolkt was. Dat zou boven wel eens mist kunnen betekenen. We reden toch naar Tyssendal en namen de afslag naar Skjeggedal. Helaas kwamen we niet ver. Al snel kwamen we een bord ‘verboden voor campers vanaf hier’ tegen. Te ver van het startpunt om erheen te lopen en gecombineerd met de extra tijd die het zou kosten door de sneeuw, de twijfel of het überhaupt haalbaar was door de sneeuw te komen en de bewolking durfden we het er ook niet op te gokken te gaan fietsen. Dat zou ook nog een flinke klim op de fiets betekenen. Teleurgesteld draaiden we om. Geen Trolltunga vandaag. Hij blijft nog op de bucketlist.
We zochten een alternatieve wandelroute en vonden een route naar Rossnoss (1407 m) vanuit Odda. Het eerste deel van de route liep steil omhoog. Twee uur lang waren we aan het klimmen om boven te komen. We hadden mooi uitzicht op Odda. Eenmaal boven waren we ongeveer op de helft van de wandeling. We liepen verder over een vlakker pad met nog veel sneeuw. Het was er mooi. Heerlijk rustig en met uitzicht op de in wolken gehulde toppen. Helaas kwamen we ook hier niet ver. We stuitten op een riviertje met daarop nog veel sneeuw. We konden niet zien waar we veilig over konden steken en durfden het niet aan. Toch maar weer terug naar beneden dus.
Terug in Odda zagen we af en toe wat blauwe lucht, maar het bleef toch overwegend bewolkt vandaag. We deden wat boodschappen. Ons Nederlandse brood was inmiddels op. Het was onze eerste supermarkt in Noorwegen. Gelukkig vielen de prijzen wel mee. We reden nog een uurtje verder met de camper door het prachtige landschap en zitten nu op een camping in Eidfjord. We staan dicht aan de fjord (als ik nu door de voorruit van de camper kijk, zie ik alleen water met de rotsen daarachter!) omgeven door hoge rotsen, met watervallen van de smeltende sneeuw van de toppen. Weer een prachtige plek!

donderdag 25 juni 2015
Hardangervidda Nationaal Park
Eidfjord ligt aan de rand van het Hardangervidda Nationaal Park, een prachtig natuurgebied. Er is veel te zien en we informeerden bij de receptie van de camping naar een aantal dingen die we in onze reisgids gezien hadden. We zitten vlak bij de Hardangerjøkulen (een gletsjer), maar die is van de weg af niet bereikbaar. We lazen ook over de oude weg door Måbødalen, die na de aanleg van de nieuwe weg in gebruik is als fiets- en wandelpad. Helaas bleek die door een landverschuiving momenteel afgesloten te zijn. Ook was de weersverwachting voor vandaag erg slecht. We besloten daarom maar rustig aan te doen vanochtend. Om elf uur vertrokken we van de camping zonder nog echt te weten wat we zouden gaan doen. Al na een paar kilometer kwamen we langs het ‘Hardangervidda Natursenter’. We stopten om een kijkje te nemen in dit museum/bezoekerscentrum. Het was een groot en mooi gebouw dat nog vrij nieuw leek (leuk detail: de souvenirwinkel bij het gebouw had een dak van gras waar zelfs geitjes op liepen!). In het bezoekerscentrum bekeken we een film over Hardangervidda. De zaal had vijf grote schermen op een rij en de beelden waren voor een groot deel met een helikopter gemaakt. Het leek door de grote schermen net of je echt over het gebied vloog. Erg mooi! Het was zo echt dat ik er zelfs een beetje zeeziek van werd. We bekeken daarna nog de rest van het museum over de geologie, flora en fauna van het gebied. Het was een interactief museum dat mooi gemaakt was en we vermaakten ons dan ook goed.
We reden opnieuw een klein stukje verder tot we bij de Vøringsfossen kwamen. We keken op twee verschillende uitzichtpunten naar deze mooie waterval en liepen een stukje over de rotsen om hem goed te kunnen bekijken. Het was miezerig en fris, maar gelukkig regende het niet heel hard. Het landschap was bergachtig en erg mooi. In de souvenirwinkel vond ik ook nog een nieuw vlaggetje voor op mijn tas. Altijd een belangrijk vakantiemoment voor mij. ☺
We reden verder op zoek naar het startpunt van de Rallervegen, die we graag willen gaan fietsen. Na nog geen vijf minuten rijden veranderde het landschap totaal. We reden ineens over een hoogvlakte waar nog veel sneeuw lag (door het koude voorjaar ligt er overal nog veel sneeuw, begrijpen we telkens van de Noren die we spreken). Het was er koud, maar ook erg mooi! Aan de andere kant van de hoogvlakte vonden we in Haugastøl het startpunt van de Rallervegen. Het was al te laat (en te slecht weer) om vandaag nog te starten, maar die onthouden we voor morgen. De dichtstbijzijnde camping bleek helaas nog een eindje verder te zitten. We zitten nu daarom in Geilo. Het landschap is hier heel anders. Minder mooi helaas. Geen bergen meer, maar heuveltjes. De weersverwachting is gelukkig juist een stuk beter.