Mývatn

Woensdag 2 juli 2014
Mývatn
Gelukkig kunnen ze in IJsland niet zo goed weer voorspellen. Vandaag werd hevige storm voorspeld, maar toen we vanochtend wakker werden was het droog en windstil. Tijdens ons ontbijt brak zelfs de zon door en die bleef schijnen! We reden weer richting Mývatn en brachten eerst een bezoek aan Dimmuborgir. Dit zijn grillige lavaformaties aan de oostkant van het meer. We maakten een mooie wandeling van een half uurtje door dit gebied. De zon bleef lekker schijnen en het was warm genoeg zonder jas. In de verte zagen we wel donkere wolken aankomen. We gokten het er toch op om nog een bezoek te brengen aan Skútustadir aan de zuidkant van het meer. Daar aangekomen was het nog steeds droog, maar wel bewolkt en er stak een koude, stevige wind op. We maakten een korte wandeling bij deze pseudokraters. Ze vielen ons een beetje tegen. Het uitzicht over het meer was prachtig, maar de kraters zelf waren niet zo spectaculair. Vrij laag en begroeid met gras, waardoor het net gewoon glooiend landschap was. Na onze lunch (ze hebben hier erg lekkere verse broodjes bij de supermarkt!) reden we richting de berg Krafla. Omdat het begon te druppelen besloten we eerst een bezoek te brengen aan de geothermische krachtcentrale die hier staat (tja…voor wat hoort wat…Paul mee naar het voetbal, ik mee naar de centrale). Het bezoekerscentrum was overdekt en we keken er een videofilmpje over de werking van de door stoom aangedreven centrale. Volgens mijn reisgids kon je ook een rondleiding krijgen in de generatorruimte. Dit wilde Paul uiteraard graag, maar helaas bleek dat niet (meer) te kunnen. Inmiddels was het wel weer droog en we reden verder naar de explosiekrater Víti die gevuld is met blauwgroen water. Het was dichtbij de centrale. We maakten een wandeling over de rand van de krater en over het solfatarenveld erachter. Het was mooi, maar het werd wel steeds kouder. De thermometer in de auto gaf nog maar 7 graden aan en de wind werd steeds harder. Met enige twijfel vanwege het weer besloten we toch nog een bezoek te brengen aan Leirhnjúkur. Het was naast Víti. We waren er nu toch. Het was een super mooie wandeling langs deze kleurrijke berg met zwavelbronnen en door de zwarte lava. Alles rookte. Het was net of je door een afgebrand oorlogsgebied liep. Helaas ging het wel weer regenen. Niet heel hard, maar met de harde wind en de kou erbij, waren we toch erg nat en koud toen we terugkwamen bij de auto. Met de verwarming vol op 24 graden reden we terug naar ons ‘huisje’, waar we weer een zelfgemaakte maaltijd aten. Toen we aankwamen was het trouwens alweer droog en scheen de zon zelfs weer een beetje. Wat kan het weer hier wisselen zeg! Vanochtend zonder jas in de zon en eind van de middag met drie lagen extra kleding nog koud!