Askja
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Paul
01 Juli 2014 | IJsland, Reykjahlíð
Dinsdag 1 juli 2014
Askja
Onze wekker ging vanochtend al om 6.00 uur om op tijd in Reykjahliđ te zijn voor de excursie naar Askja. We hadden gisteren gekozen voor de bus-excursie, omdat die in prijs erg veel scheelde met de super jeep-excursie. Wel met enige twijfel, want met minder mensen is wel prettiger. We bleken geluk te hebben. Er hadden maar zes mensen geboekt bij deze aanbieder en we gingen dus toch in een super jeep met een klein groepje! Naast ons was er een Deens echtpaar en twee Zweedse vrouwen. Onze gids was een IJslander. We waren dus in Scandinavisch gezelschap vandaag (gelukkig kunnen zij elkaars talen ook niet verstaan en was de voertaal dus gewoon Engels). Het was ongeveer vier uur rijden naar de Askja-vulkaan. Gelukkig hadden we een erg leuke gids die enthousiast vertelde over de omgeving. We reden door enorme lavavlaktes over kronkelige weggetjes, soms dóór rivieren heen. Halverwege maakten we een stop op een punt waar in 1774 een verbannen crimineel een winter doorgebracht had in een piepklein hol. Hij had zelfs geen vuur en zat daar dus negen maanden in het donker in de sneeuw met alleen rauw paardenvlees en wat planten te eten. Alleen als hij drie andere criminelen zou doden, zou hij zijn vrijheid terugkrijgen, was destijds de regel. Ze maakten dus jacht op elkaar. Ik was erg onder de indruk van dit verhaal (zelfs zo erg dat ik vergeten heb een foto te maken).
Op ongeveer driekwart van de route aten we onze lunch bij de prachtige Drekagil (drakenkloof). De temperatuur was inmiddels al behoorlijk gedaald en er stond een harde wind. We vervolgden onze weg met de jeep door de sneeuw tot we niet meer verder konden. Vanaf dat punt was het nog 2,5 kilometer lopen door de sneeuw tegen een stormachtige wind in. Gelukkig bleef het wel droog en scheen de zon zelfs regelmatig. De temperatuur was hier ongeveer 7 graden, maar voelde veel lager door de harde wind (we begonnen in Reykjahliđ met 17 graden). Hoewel 2,5 kilometer niet ver is, werd het door het lopen door de sneeuw (dat voelt als lopen door mul zand) en door de harde wind wel zwaarder. De beloning was echter geweldig! Het uitzicht aan het einde van de enorme sneeuwvlakte (eigenlijk de bodem van een enorme krater) was fantastisch! We keken uit op het warme, lichtblauwe water van de Víti-krater met daarachter het donkerblauwe meer Öskjuvatn waar nog voor een groot deel ijs op lag. Daaromheen was de kraterrand van zwarte lava met contrasterend de sneeuw erop. Super mooi! Een foto maken was nog best een uitdaging, want je werd op sommige stukken echt weggeblazen en gezandstraald (en gesneeuwstraald) door de harde wind. We hebben nu zand in onze ogen, neus, mond….óveral zit zand!
We namen een kijkje wat dichter bij het meer op een rustige, windstille plek. De gids hield echt van de mooie omgeving en de rust. Hij maakte zelf ook veel foto’s en vertelde enthousiaste verhalen. Na een wedstrijdje ‘wie-kan-een-platte-steen-het-vaakst-laten-stuiteren-op-het-water-van-het-meer’ begonnen we weer aan onze terugweg. Met de wind achter konden we iets beter zien waar we liepen en werden we vooruit geblazen. Het leek wel of we op de noordpool waren. Zo’n enorme sneeuwvlakte hadden we nooit eerder gezien! De bus die voor ons was, was al weer vertrokken en het voelde alsof we alleen op de wereld waren (een groot voordeel van het voorseizoen!). Ook op de terugweg genoten we weer van het maanlandschap (de astronauten hebben hier getraind voor hun maanlanding in 1967). We hadden ook mooi uitzicht op Mount Herđubreiđ, volgens onze gids de ‘koningin van de bergen’ in IJsland. We stopten op de terugweg nog bij een prachtige waterval in de smalle canyon van een gletsjerrivier. Ik vond het de mooiste waterval die we tot nu toe gezien hebben in IJsland. Vooral omdat hij anders is dan de andere watervallen en misschien ook wel omdat ik niet verwacht had dat hij zo mooi zou zijn (het is geen beroemde waterval en je kunt hem van een afstandje niet zien). Onze gids vertelde ons op de terugweg nog over de geschiedenis van IJsland en hij had leuke anekdotes. Ik vond het ook erg leuk om onderweg wat te horen over de verschillen tussen Nederland en IJsland. Wat ze hier eten, wat de gewoontes zijn en hoe het rescue team werkt (ze komen aan hun geld door de verkoop van vuurwerk!). De gids vond het dan weer heel interessant om te horen hoe het in Nederland gaat. Vooral het fenomeen ‘files’ vond hij heel vreemd. Hij kon zich er niets bij voorstellen.
Om half 8 waren we weer terug bij ons huisje. Moe maar voldaan. Het was een heel bijzondere dag!
Askja
Onze wekker ging vanochtend al om 6.00 uur om op tijd in Reykjahliđ te zijn voor de excursie naar Askja. We hadden gisteren gekozen voor de bus-excursie, omdat die in prijs erg veel scheelde met de super jeep-excursie. Wel met enige twijfel, want met minder mensen is wel prettiger. We bleken geluk te hebben. Er hadden maar zes mensen geboekt bij deze aanbieder en we gingen dus toch in een super jeep met een klein groepje! Naast ons was er een Deens echtpaar en twee Zweedse vrouwen. Onze gids was een IJslander. We waren dus in Scandinavisch gezelschap vandaag (gelukkig kunnen zij elkaars talen ook niet verstaan en was de voertaal dus gewoon Engels). Het was ongeveer vier uur rijden naar de Askja-vulkaan. Gelukkig hadden we een erg leuke gids die enthousiast vertelde over de omgeving. We reden door enorme lavavlaktes over kronkelige weggetjes, soms dóór rivieren heen. Halverwege maakten we een stop op een punt waar in 1774 een verbannen crimineel een winter doorgebracht had in een piepklein hol. Hij had zelfs geen vuur en zat daar dus negen maanden in het donker in de sneeuw met alleen rauw paardenvlees en wat planten te eten. Alleen als hij drie andere criminelen zou doden, zou hij zijn vrijheid terugkrijgen, was destijds de regel. Ze maakten dus jacht op elkaar. Ik was erg onder de indruk van dit verhaal (zelfs zo erg dat ik vergeten heb een foto te maken).
Op ongeveer driekwart van de route aten we onze lunch bij de prachtige Drekagil (drakenkloof). De temperatuur was inmiddels al behoorlijk gedaald en er stond een harde wind. We vervolgden onze weg met de jeep door de sneeuw tot we niet meer verder konden. Vanaf dat punt was het nog 2,5 kilometer lopen door de sneeuw tegen een stormachtige wind in. Gelukkig bleef het wel droog en scheen de zon zelfs regelmatig. De temperatuur was hier ongeveer 7 graden, maar voelde veel lager door de harde wind (we begonnen in Reykjahliđ met 17 graden). Hoewel 2,5 kilometer niet ver is, werd het door het lopen door de sneeuw (dat voelt als lopen door mul zand) en door de harde wind wel zwaarder. De beloning was echter geweldig! Het uitzicht aan het einde van de enorme sneeuwvlakte (eigenlijk de bodem van een enorme krater) was fantastisch! We keken uit op het warme, lichtblauwe water van de Víti-krater met daarachter het donkerblauwe meer Öskjuvatn waar nog voor een groot deel ijs op lag. Daaromheen was de kraterrand van zwarte lava met contrasterend de sneeuw erop. Super mooi! Een foto maken was nog best een uitdaging, want je werd op sommige stukken echt weggeblazen en gezandstraald (en gesneeuwstraald) door de harde wind. We hebben nu zand in onze ogen, neus, mond….óveral zit zand!
We namen een kijkje wat dichter bij het meer op een rustige, windstille plek. De gids hield echt van de mooie omgeving en de rust. Hij maakte zelf ook veel foto’s en vertelde enthousiaste verhalen. Na een wedstrijdje ‘wie-kan-een-platte-steen-het-vaakst-laten-stuiteren-op-het-water-van-het-meer’ begonnen we weer aan onze terugweg. Met de wind achter konden we iets beter zien waar we liepen en werden we vooruit geblazen. Het leek wel of we op de noordpool waren. Zo’n enorme sneeuwvlakte hadden we nooit eerder gezien! De bus die voor ons was, was al weer vertrokken en het voelde alsof we alleen op de wereld waren (een groot voordeel van het voorseizoen!). Ook op de terugweg genoten we weer van het maanlandschap (de astronauten hebben hier getraind voor hun maanlanding in 1967). We hadden ook mooi uitzicht op Mount Herđubreiđ, volgens onze gids de ‘koningin van de bergen’ in IJsland. We stopten op de terugweg nog bij een prachtige waterval in de smalle canyon van een gletsjerrivier. Ik vond het de mooiste waterval die we tot nu toe gezien hebben in IJsland. Vooral omdat hij anders is dan de andere watervallen en misschien ook wel omdat ik niet verwacht had dat hij zo mooi zou zijn (het is geen beroemde waterval en je kunt hem van een afstandje niet zien). Onze gids vertelde ons op de terugweg nog over de geschiedenis van IJsland en hij had leuke anekdotes. Ik vond het ook erg leuk om onderweg wat te horen over de verschillen tussen Nederland en IJsland. Wat ze hier eten, wat de gewoontes zijn en hoe het rescue team werkt (ze komen aan hun geld door de verkoop van vuurwerk!). De gids vond het dan weer heel interessant om te horen hoe het in Nederland gaat. Vooral het fenomeen ‘files’ vond hij heel vreemd. Hij kon zich er niets bij voorstellen.
Om half 8 waren we weer terug bij ons huisje. Moe maar voldaan. Het was een heel bijzondere dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
