Ísafjörđur – Stađur
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Paul
28 Juni 2014 | IJsland, Hvammstangi
Zaterdag 28 juni 2014
Ísafjörđur – Stađur
We hadden vandaag een langere rijdag voor de boeg. Ongeveer 350 km zigzaggend door de fjorden. Opnieuw voor een deel op onverharde wegen. Maar alleen rijden is saai, hoe mooi het uitzicht ook is. In Nederland hadden we een boekje gekocht met de 55 mooiste kust- en bergwandelingen van IJsland. We vonden er een mooie wandeling in van drie uur in de buurt van Reykjanes. Dat betekende wel vroeg opstaan vanochtend voor ongeveer 4 uur rijden, 3 uur wandelen en nog een uur extra rijden voor de omweg die we voor de wandeling moesten maken. We namen de hobbelige weg 635 naar het noorden en startten onze wandeling bij de Kaldalón-baai. De parkeerplaats konden we helaas niet helemaal bereiken. Er lag nog te veel sneeuw. Gelukkig konden we te voet wel om de sneeuw heen. De wandeling liep van de baai naar de Drangajökull-gletsjer. Soms was er een pad, maar vaak moesten we ook zelf onze weg vinden over de morene. Het pad was met steenmannen aangegeven, maar we zochten zelf onze weg om zoveel mogelijk droge voeten te houden. Dat was nog best een kunst, want over de hele vlakte stroomden grote en kleine riviertjes met smeltwater van de hellingen aan de zijkant (allemaal watervallen dus ook!). We sprongen over stroompjes heen en sopten met onze (gelukkig waterdichte) bergschoenen door moerassige stukken. Soms was het klauteren over de puinhellingen en dan weer door een stukje sneeuw heen. Een mooie avontuurlijke route! We aten een broodje op een windstille plek. Op ongeveer twee derde van de route konden we helaas niet meer verder. Het riviertje voor ons was nu echt te breed om overheen te springen en te diep om doorheen te waden (zelfs als we onze schoenen uit zouden doen). Dan toch maar terug. De gletsjer zou er van dichtbij toch niet anders uitzien dan van deze afstand. Ook op de terugweg bleven we nog een tijdje zitten op een windstille plek, langs een kabbelend stroompje. We genoten van het uitzicht en de rust.
Terug bij de auto hobbelden we weer een half uur over de slechte 635 terug naar de doorgaande weg. De rest van de route voerde eerste over een ruige hoogvlakte met veel sneeuw, ijs en watervallen en nauwelijks begroeiing. Vanaf Hólmavík werd het landschap anders. Lager, met meer gras en zelfs hier en daar wat kleine weilanden waar de boeren aan het maaien waren.
Ons hotel staat vandaag niet in een dorpje, maar in de middle of nowhere in de omgeving van Hrútafjörđur. We hebben net een hamburger met frites gegeten bij een benzinepomp in de buurt (met ondertussen Brazilië – Chili op tv). De keuze in eten is niet zo gevarieerd hier in IJsland helaas. Restaurants hebben eigenlijk allemaal keuze uit vis of lam en het alternatief is fastfood. Niet al te veel variatie dus. Maar je hoort ons niet klagen. Het smaakt allemaal goed!
Ísafjörđur – Stađur
We hadden vandaag een langere rijdag voor de boeg. Ongeveer 350 km zigzaggend door de fjorden. Opnieuw voor een deel op onverharde wegen. Maar alleen rijden is saai, hoe mooi het uitzicht ook is. In Nederland hadden we een boekje gekocht met de 55 mooiste kust- en bergwandelingen van IJsland. We vonden er een mooie wandeling in van drie uur in de buurt van Reykjanes. Dat betekende wel vroeg opstaan vanochtend voor ongeveer 4 uur rijden, 3 uur wandelen en nog een uur extra rijden voor de omweg die we voor de wandeling moesten maken. We namen de hobbelige weg 635 naar het noorden en startten onze wandeling bij de Kaldalón-baai. De parkeerplaats konden we helaas niet helemaal bereiken. Er lag nog te veel sneeuw. Gelukkig konden we te voet wel om de sneeuw heen. De wandeling liep van de baai naar de Drangajökull-gletsjer. Soms was er een pad, maar vaak moesten we ook zelf onze weg vinden over de morene. Het pad was met steenmannen aangegeven, maar we zochten zelf onze weg om zoveel mogelijk droge voeten te houden. Dat was nog best een kunst, want over de hele vlakte stroomden grote en kleine riviertjes met smeltwater van de hellingen aan de zijkant (allemaal watervallen dus ook!). We sprongen over stroompjes heen en sopten met onze (gelukkig waterdichte) bergschoenen door moerassige stukken. Soms was het klauteren over de puinhellingen en dan weer door een stukje sneeuw heen. Een mooie avontuurlijke route! We aten een broodje op een windstille plek. Op ongeveer twee derde van de route konden we helaas niet meer verder. Het riviertje voor ons was nu echt te breed om overheen te springen en te diep om doorheen te waden (zelfs als we onze schoenen uit zouden doen). Dan toch maar terug. De gletsjer zou er van dichtbij toch niet anders uitzien dan van deze afstand. Ook op de terugweg bleven we nog een tijdje zitten op een windstille plek, langs een kabbelend stroompje. We genoten van het uitzicht en de rust.
Terug bij de auto hobbelden we weer een half uur over de slechte 635 terug naar de doorgaande weg. De rest van de route voerde eerste over een ruige hoogvlakte met veel sneeuw, ijs en watervallen en nauwelijks begroeiing. Vanaf Hólmavík werd het landschap anders. Lager, met meer gras en zelfs hier en daar wat kleine weilanden waar de boeren aan het maaien waren.
Ons hotel staat vandaag niet in een dorpje, maar in de middle of nowhere in de omgeving van Hrútafjörđur. We hebben net een hamburger met frites gegeten bij een benzinepomp in de buurt (met ondertussen Brazilië – Chili op tv). De keuze in eten is niet zo gevarieerd hier in IJsland helaas. Restaurants hebben eigenlijk allemaal keuze uit vis of lam en het alternatief is fastfood. Niet al te veel variatie dus. Maar je hoort ons niet klagen. Het smaakt allemaal goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
