Reykjavik - Stykkishólmur

Zaterdag 21 juni 2014
Reykjavik
Onze vlucht naar Keflavík verliep zonder problemen. We zijn de laatste jaren gewend aan lange vluchten en we vonden het allebei erg prettig dat we na drie uur vliegen al op de plaats van bestemming waren. Het tijdsverschil is maar twee uur dus een jetlag hebben we ook niet.
We hadden binnen no time onze tassen, een pinautomaat gevonden (we voelen ons heel rijk nu, want 1 euro is 150 IJslandse Kroon en we hebben dus een heel pak papier in onze portemonnee) en de huurauto opgehaald. Het was nog ongeveer een uur rijden van de luchthaven naar Reykjavik. We kregen onderweg al een mooie indruk van het landschap. Het is ruig en kaal, alsof je boven de boomgrens in de bergen bent. De weidsheid is prachtig! We reden langs de rotsachtige kust en kregen al snel Reykjavik in het zicht. De Hallgrímskirkja, de grote kerk van Reykjavik, viel meteen op. De stad heeft bijna alleen maar laagbouw en dan steekt zo’n grote kerk er flink bovenuit! (En dan staat hij ook nog op een hoog punt.)
We reden naar ons hotel en gingen daarna meteen de stad in om iets te eten (het was 18.00 uur, maar voor ons gevoel al twee uur later en we hadden dus trek…). We vonden een leuk Italiaans restaurantje in de winkelstraat. Na het eten brachten we nog een bezoek aan de kerk. Die was van dichtbij nog mooier dan van afstand! Hij was veel groter dan ik verwacht had en anders dan de meeste kerken die je in Zuid-Europa tegenkomt. Het is een protestante kerk en dus qua inrichting veel soberder dan de katholieke kerken die we anders meestal bezoeken op vakantie. Toch vond ik juist de rust en de eenvoud heel mooi.
Reykjavik voelt verder meer als een dorp dan als een stad (een beetje zoals Druten of Beneden-Leeuwen qua sfeer). Het is heel rustig en niet groot. De winkelstraat en de kerk zijn wel een beetje de hoogtepunten van de stad en dat is allemaal op loopafstand. Zoals altijd blijven we niet lang in de stad. De meeste georganiseerde reizen trekken een hele dag uit voor Reykjavik, maar wij hebben ervoor gekozen morgen meteen verder naar het noorden te trekken. Op naar de mooie IJslandse natuur!

Zondag 22 juni 2014
Reykjavik – Stykkishólmur
Toen we vanochtend wakker werden regende het. We maakten ons er niet druk over, want de IJslanders hebben het gezegde ‘Als het weer je niet bevalt, wacht dan 5 minuten’. Dat bleek gelukkig ook te kloppen.
Al voor negen uur reden we weg uit Reykjavik. Onze eerste bestemming vandaag was Thingvellir (je schrijft dit eigenlijk met een letter die niet op mijn toetsenbord zit, maar de uitspraak klinkt als th). Na ongeveer een uur rijden kwamen we bij dit meer aan. Thingvellir is het grootste meer van IJsland en het gebied is een national park. Ook politiek is het een belangrijke plaats voor IJslanders. In 1944 heeft men zich op deze plek onafhankelijk verklaard van Denemarken. Het is ook precies de scheidslijn tussen het Eurazische en Amerikaanse continent. We maakten een wandeling langs het bezoekerscentrum, een deel van het meer en twee watervalletjes. Het was een mooi gebied, maar helaas ook erg toeristisch. We waren wat verbaasd door de drukte, omdat het in Reykjavik juist zo rustig was.
Na ons bezoek aan Thingvellir reden we verder naar het noorden. Het asfalt hield hier al snel op. Veel wegen in IJsland zijn onverhard. Onverwacht kwamen we na een heuveltje ineens een prachtig meer tegen. We stopten voor een foto en aten meteen een broodje als lunch. Er was verder niemand. De stilte was indrukwekkend. Geen vogels, geen wind door de bomen (want geen wind én geen bomen), geen snelweg, NIETS te horen! (Voor rust op vakantie zit je hier beter dan aan de Spaanse stranden.) Het water was rimpelloos. Het was de stilste plek waar we ooit zijn geweest. En daardoor prachtig!
We reden verder via Reykholt naar twee mooie watervallen: de Hraunfossar en de Barnafoss. Vooral de Hraunfossar vond ik heel mooi! Het is eigenlijk niet één waterval, maar een heleboel kleine naast elkaar. Super mooi! Helaas zaten er wel heeeeel veel vliegjes en moesten we praten en ademen met onze tanden op elkaar om geen extra portie vlees binnen te krijgen…
We reden via Borgarnes verder richting onze eindbestemming Stykkishólmur. Rond half vier parkeerden we eerste nog de auto bij de explosiekrater Eldborg. Vanaf de parkeerplaats was het volgens de reisgids een wandeling van ongeveer een uur naar de rand van de krater. Dat leek ons wel leuk! De zon scheen inmiddels uitbundig en het was warm genoeg om in een t-shirt te wandelen. We volgden een prachtig vlak paadje richting de krater. Het was hier gelukkig ook niet druk. Het laatste stukje was even steil klimmen, maar het uitzicht boven was super! Aan de ene kant de mooie ronde krater aan de andere kant weids uitzicht op zee en de vlakte beneden met bergen op de achtergrond. De zon bleef schijnen dus de wandeling terug was ook weer heerlijk.
Het laatste stuk rijden naar Stykkishólmur ging vlot. Om kwart over zes waren we op onze eindbestemming voor vandaag. Stykkishólmur is een (piepklein!) vissersstadje en we aten vanavond dan ook de ‘catch of the day’ (een heerlijk vers visje dus).

De rijafstanden vallen tot nu toe erg mee. Het is niet zo’n heel groot land. We hebben vandaag ongeveer 250 km afgelegd. We rijden om de beurt dus dan is dat goed te doen.
Onze uitdaging voor vannacht is nog om de kamer te verduisteren. We hebben hier beige gordijnen en de zon schijnt nog steeds volop. Hij gaat pas rond half 1 vannacht onder en komt om 3 uur weer op. Een beetje lastig met slapen, maar verder is het wel heerlijk dat het zo lang licht is!

Maandag 23 juni 2014
Snæfellsnes
Aangezien we vannacht nog een nacht in Stykkishólmur blijven, hadden we vandaag de hele dag om het schiereiland Snæfellsnes te bekijken. Onze bedoeling was te beginnen bij Helgafell, een heilige historische berg. De afslag was alleen wat sneller dan we verwacht hadden en we misten hem. In plaats daarvan namen we de afslag de 577 richting Bjarnahöfn. Dat was eigenlijk niet onze bedoeling, maar nu we er toch waren, besloten we toch maar een kijkje te nemen in het kleine museum daar. Het was een ruimte met oude boeren gebruiksvoorwerpen en een oude vissersboot, waarmee vroeger op haai gevist werd. Haai verwerken doen ze nog steeds, maar alleen nog haai die als bijvangst met andere vissersboten meekomt. Er was een film over hoe de haai gedroogd en verwerkt werd en we mochten zelfs een stukje haai proeven. En dat was niet zo’n succes. Brrrr was is dat vies zeg! Het smaakt zout, vet, taai en vooral heel erg naar ammoniak. (Haaien gebruiken ammoniak als een soort anti-vries.) De smaak bleef erg hangen. De rest van de dag hebben we nog het gevoel gehad dat we net aan een vies konijnenhok geroken hadden. Ze eten het hier als borrelhapje, maar we raden het jullie niet aan voor bij de WK-wedstrijden…
In Grundarfjördur kochten we een broodje in de supermarkt om de smaak van de haai te laten verdwijnen (wat niet hielp) en we reden verder door naar Rif. Daar zou een grote kolonie sterns moeten zitten. Er zaten er inderdaad wel veel, maar hun broedgebied konden we helaas niet vinden.
Saxhóll vonden we gelukkig wel. Dit is een mooie explosiekrater. Ook hier hadden we vanaf de rand weer prachtig uitzicht op de omgeving.
Kort daarna maakten we een stop bij Djúpalónssandur en Drítvik. Het eerste is een prachtig kiezelstrand met mooie rotsen langs de kust. Er zouden drie stenen liggen van respectievelijk 154, 100 en 54 kg. Wanneer je de steen van 54 kg niet op kon tillen telde je vroeger niet mee. In werkelijkheid lagen er wel meer dan 3 stenen en weten we niet zeker of we de goede hadden. Paul had er in ieder geval geen moeite mee. Ik kwam niet verder dan een centimeter gedurende ongeveer een seconde. Tijd voor wat armspiertraining dus…
We volgden vanaf het strand het pad van ongeveer een kilometer naar Drítvik. Het pad was rotsig en moeilijk begaanbaar, maar het uitzicht was wel super mooi! Drítivik was vroeger een belangrijke vissersplaats. Nu is er bijna niets meer van over. Alleen nog wat houten balken en een paar halve muren van stenen. Het was er heerlijk rustig en we genoten erg van de mooie wandeling.
We maakten een paar kilometer verderop ook nog een wandeling bij Lóndrangar. Dit zijn twee hoge kliffen. Het pad ernaar toe was ook weer een prachtige wandeling van een half uurtje. Het uitzicht was ook hier weer geweldig! We leefden ons ook nog even uit op een kabelbaantje dat er stond.
Arnastapi was onze laatste stop van vandaag. Daar staat een groot stenen beeld van een trol. In zee staken mooie basaltzuilen en er zaten veel vogelnesten in de rotsen.
Er was nog veel meer te zien onderweg, maar we hadden geen energie meer om nog heel veel te bekijken. Rond 17.00 uur waren we terug in Stykkishólmur.
Hoewel er een frisse wind staat, was het vandaag ook weer een heel zonnige dag. Ik zit dit stukje nu te typen in de zon op het grasveldje achter het hotel. Uit de wind is het in een t-shirt warm genoeg. Ondertussen volgen we via de Live-blog op NU.nl Chili-Nederland. Mazzel dat we wifi hebben hier! (Dat zal morgen wel anders zijn. Dan overnachten we op het piepkleine eilandje Flatey.)

Ps. Helaas is mijn fotoruimte op deze site vol. Foto’s komen dit keer dus via Facebook. (Mocht je ze niet voorbij zijn komen op je tijdlijn: zoeken op mijn naam → foto’s → albums → IJsland.)